تأثیر داروی اولانزاپین بر محور هیپوفیز-گناد و اسپرماتوژنز در موش های صحرائی نر بالغ

زمینه و هدف: با توجه به کاربرد داروی اولانزاپین در درمان اختلالات روانی و بیماری شیزوفرنی، هدف این تحقیق، بررسی تأثیر داروی اولانزاپین بر محور هیپوفیز-گنادو اسپرماتوژنز در موش های صحرائی نر با لغ بوده است.     مواد و روش ها: در تحقیق حاضر، 50 سر موش صحرایی نر بالغ به 5 گروه 10 تائی شامل گروه های کنترل، شاهد و تجربی های اول ، دوم و سوم تقسیم شدند. گروه های تجربی به صورت دهانی مقادیر 5، 10 و 20 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن از محلول اولا نزاپین را به مدت 28 روز دریافت نمودند. 24 ساعت پس از آخرین تیمار، تمامی موش ها پس از وزن کشی بیهوش شدند و غلظت پلاسمایی هورمون های fsh, lh ، تستوسترون و پرولاکتین با استفاده از روش رادیو ایمونواسی اندازه گیری شدند.     نتایج: نتایج نشان داد که افزایش معنی داری در وزن بدن در گروه دریافت کننده دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم وجود داشت. علاوه بر این، نتایج سنجش هورمونی نشان داد که غلظت های سرمی fsh و lh در گروه های تجربی نسبت به کنترل تغییر معنی داری نداشت، در حالی که افزایش معنی داری در غلظت پرولاکتین و کاهش معنی داری در غلظت تستوسترون در گروه های دریافت کننده دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم محلول اولانزاپین وجود داشت.   نتیجه گیری: تغییرات حاضر به ترکیبات موجود در محلول اولانزاپین و به خصوص بنزودیازپین ها نسبت داده می شود که وزن بدن و غلظت سرمی هورمون های پرولاکتین و تستوسترون در گروه های دریافت کننده 20 میلی گرم بر کیلوگرم را تحت تأثیر قرار داده است.